piątek, 31 marca 2017

Latarnia umarłych.

Jestem Szczecinianką. Jestem z tego dumna, choć wiem, że wiele osób uważa moje miasto za "wioskę z tramwajami". Nie zgadzam się z tym, choć rzeczywiście, Szczecin leży na uboczu Polski i jest taki trochę zapomniany. Do dworca "Szczecin Główny" można dojechać pociągiem, a dalej już tylko do Świnoujścia. Wielu Polaków myśli, że Szczecin leży nad morzem, a przecież mamy do Bałtyku równiutko 100 km. Tyle co do wiedzy moich rodaków na temat Szczecina. Nie zmienia to jednak faktu, że moje miasto kocham. Mamy przepiękną filharmonię, fenomenalne Jasne Błonia, które na wiosnę zmieniają się w krokusowe łąki i dumne Wały Chrobrego witające podróżnych. Dlaczego to piszę? Ponieważ dla mnie "Latarnia umarłych" to nie tylko świetna sensacja. To również książka właśnie o moim mieście. Nie ma tego tyle ile w pierwszej książce Leszka Hermana pt. "Sedinum", ale wstawki o Szczecinie są, i to mocne. 
Bohaterzy, których poznaliśmy w "Sedinum" powracają do czytelników trzymając poziom. do którego przyzwyczailiśmy się w pierwszej części. Dziennikarka Paulina pewnego dnia otrzymuje telefon od Pana Wyrzykowskiego - schorowanego staruszka, który twierdzi, że jest w posiadaniu tajnych materiałów. Co więcej - w jego piwnicy znajdują się szczątki żołnierza z czasów drugiej wojny światowej, a sama piwnica kryje tajemnicę. Architekt Igor użera się z nadopiekuńczą mamusią i rozbudową restauracji na warszawskim rynku. Okazuje się, że w trakcie rozbudowy odkryto zabytkową ścianę... czy na pewno zabytkową? Napis na cegle wskazuje, że jest to cegła rozbiórkowa przywieziona do Warszawy z ruin szczecińskiej fabryki. W Szczecinie rozbierano żeby w Warszawie odbudować... niezbadane są dzieje historii. :-) Trzeci bohater to brytyjski arystokrata Johan podróżujący z przyjaciółmi luksusowym jachtem. W trakcie wyprawy młodzi ludzie nurkują w Bałtyku, penetrując wraki starych okrętów i statków. Co połączy te trzy osoby i jakie rozwiązanie zagadki szykuje nam autor ? Zapraszam do lektury.
Powieść czyta się wartko. Wprawdzie autor w najmniej spodziewanym momencie przeskakuje między wątkami, budząc dość często w głowie czytelnika popłoch, ale z drugiej strony, dzięki temu akcja toczy się szybko i w bardzo ciekawy sposób zazębia. Niemniej jednak na początku powieści panuje wrażenie chaosu i takiego gwałtownego urywania wątków. Warto jednak przeczekać po to, aby w pełni delektować się zagadkami, szyframi, tajemnicami zabytkowych kościołów i wieloma innymi atrakcjami. Szkoda że mnogość wątków zaczyna układać się w całość tak w połowie powieści. Poszczególne elementy wskakują na swoje miejsca, a z pozornie niezwiązanych ze sobą wątków wyłania się  zupełnie zaskakujący i fantastyczny obraz. 
Bardzo ciekawe są wątki historyczne, które autor przedstawia w taki sposób, że czytelnik sam jest ciekaw, co jest prawdą a co faktami stworzonymi na potrzeby powieści. Sama z ciekawością sięgnęłam do internetu aby przeczytać o katastrofie chińskiego Statku Fu Shan Hai. Nasi bohaterowie nurkują do tego wraku i przyznam, że opisy (zarówno tej wyprawy jak i wielu innych opisanych w Latarni Umarłych) zrobiły na mnie naprawdę spore wrażenie. Dno Bałtyku - tak zimne i nieprzyjazne - naprawdę mnie zafascynowało. Jeżeli do tego dodamy opisy uroczego Bornholmu w połączeniu z mrocznymi kartami historii, które były udziałem mieszkańców tych terenów - otrzymujemy iście mistrzowską powieść sensacyjna, okraszoną wątkami historycznymi. Dla mnie - rewelacja. 
Trzeba podkreślić że "Latarnia umarłych" to nie tylko zagadki szyfry i beztroskie nurkowanie. Autor porusza bardzo trudny temat zbrodni wojennych i to nie tylko popełnianych przez Niemców. Zbrodnie wojenne były również popełniane na narodzie niemieckim i bez znaczenia było, czy to mężczyzna, kobieta, czy dziecko. Pamiętać należy, że przecież Szczecin (i okolice) podczas II wojny Światowej był przecież niemiecki... Kiedy Sowieci wyzwalali te tereny były one dla nich terenami wroga. Z powieści wyraźnie wyłania się przesłanie - zróbmy wszystko, aby wydarzenia, które doprowadziły do tragedii ludobójstwa nigdy się nie powtórzyły. Zgwałcenie ośmioletniej dziewczynki a następnie jej zamordowanie i wyrzucenie jej zwłok na śmietnik jest przerażające. Dlatego trzeba pamiętać. 
Świetna powieść. Trzymająca w napięciu, wielowątkowa i o moich stronach. To, że "Paprykarz szczeciński" i paszteciki są specjałami charakterystycznymi dla Szczecina, to każdy wie. (dodam, że paszteciki można zjeść tylko u nas - nigdzie indziej) Ale ilu z Was wie, że shot o nazwie "Wściekły pies" powstał w jednej z rodzimych knajpek? Zapewne niewielu. A szkoda... Pan Leszek Herman przybliża czytelnikowi Szczecin, czy też Darłowo właśnie takimi ciekawostkami. Dają one specyficzny nastrój i taki smaczek nadmorskich terenów, który jest nie do powtórzenia nigdzie indziej.    
I ten tajemniczy tytuł... :-) 

2 komentarze:

  1. Jestem prawie Szczecinianką... i obie książki wręcz pochłonęłam:)
    Pozdrawiam serdecznie

    OdpowiedzUsuń
  2. Nareszcie jakaś książka, którą też przeczytałem :) Też jestem Szczecinianinem, choć urodzonym w Poznaniu :) Obie książki polecam znajomym, zwłaszcza tym, co ze Szczecina "wyemigrowali". W obu autor serwuje nam dużą porcję swojej wiedzy, wprowadzając do akcji "dla zmylenia czytelnika" różne wątki, które poza właśnie podzieleniem się wiedzą przez autora, donikąd nie prowadzą, co mnie osobiście nieco denerwowało, ale nie umniejsza to wartości tych książek - przecież dopiero na samym końcu dowiadujemy się, które z tych ścieżek były "ślepe". Pierwsza część podobała mi się bardziej, choć zdecydowanie zbyt dłuuuga część akcji toczyła się w podziemiach. Natomiast druga część była dla mnie zdecydowanie bardziej... inspirująca? Tak co jakiś czas powracam myślami do młodego księcia pomorskiego, który zrządzeniem losu jako jedyny z rodu Gryfitów sięgnął po koronę królewską, ale za to aż 3 królestw: Danii, Norwegii i Szwecji - i jako Eryk Pomorski władał całą Skandynawią zjednoczoną wówczas w ramach Unii Kalmarskiej; tak niewiele przecież brakowało, żeby doprowadził "swoje" kraje do unii również z Polską i Litwą, którymi wówczas władał Jagiełło, no i oczywiście z Księstwem Pomorskim, z którego pochodził. Jak by to zmieniło historię Europy i świata? Niestety skończyło się inaczej, ale na "pocieszenie" mamy chociaż jego sarkofag w darłowskim kościele, który oczywiście nie omieszkałem odwiedzić tego lata.
    Pozdrowienia Gosiu
    Brad Jeff

    OdpowiedzUsuń